- Bijgewerkt op 25 jul. 2024
Artikel geschreven door @selma_bienetre, Naturopath en moeder van baby Lana
@ juli_etta._
Dit onderwerp is een van de (zo niet het) meest stressvolle onderwerpen voor een jonge moeder met zwangerschapsverlof. Al voor de bevalling denk je aan de terugkeer naar het werk en na de bevalling probeer je te genieten maar zie je de klok tikken, als een snelkookpan die op het punt staat te ontploffen.
Ik heb zoveel "Nee maar ga je echt door met borstvoeding geven na je zwangerschapsverlof?! Je bent gek! Je gaat uitgeput raken." gehoord
Laten we eerlijk zijn, borstvoeding kost meestal tijd om op gang te komen en gewaardeerd te worden: de eerste weken voel je je een beetje gevangen door je baby die je 24/7 nodig heeft, soms voel je wat pijn en vaak voel je je verloren in deze nieuwe rol als moeder. Daarna volgen de groeispurten die onze grenzen testen, ons tot het uiterste drijven en ons alle vertrouwen in onszelf doen verliezen. Gelukkig worden de voedingen uiteindelijk aangenaam. Elke voeding wordt een moment buiten de tijd, een voorrecht, een uitwisseling van zachtheid, liefde en verbondenheid met je baby. Gedurende enkele minuten kruisen onze blikken elkaar, een kleine glimlach als dank, een hand op de borst alsof om te zeggen “Ik weet het mama, je geeft me veel, ik zie dat je het beste voor me wilt en ik hou van je daarvoor.”
Behalve dat, wanneer het leuk wordt, je meestal weer aan het werk moet, je nieuwe pet als “werkende mama” moet opzetten. Dan komt het dilemma: Doorgaan of stoppen?
Persoonlijk heb ik ervoor gekozen door te gaan. Ik wist dat ik misschien moe zou worden, maar ik koos ervoor erin te geloven. Natuurlijk oordelen mijn woorden absoluut niet over degenen die besloten hebben te stoppen met het avontuur op dat punt en al helemaal niet over degenen die besloten hebben nooit borstvoeding te geven. Ik blijf ervan overtuigd dat het beter is om goede herinneringen te bewaren en dat elke moeder, borstvoedend of niet, de beste is voor haar kind.
Het enige probleem als je besluit borstvoeding te geven en te werken, is dat je heel weinig tot helemaal geen begeleiding krijgt en er heel weinig informatie beschikbaar is.
Ik ga je laten zien wat voor mij gewerkt heeft, ik die nu al 2 maanden terug ben van verlof en het avontuur van borstvoeding met mijn dochter voortzet.
Bereid je voor, maar niet te veel! Ik leg het uit: aarzel niet om contact op te nemen met lactatiekundigen, zij kunnen je de beste gepersonaliseerde adviezen geven, maar denk er ook niet zo veel over na dat je er wakker van ligt. Zoek niet te veel informatie op in borstvoedingsgroepen, je vindt er vooral strenge en extreme ideeën. Ik heb daar kunnen lezen “Geen flesje! Geen speen! Geef uit een cup, een glas of wat dan ook”. Bijvoorbeeld, voel je niet schuldig omdat je baby tijdens je afwezigheid niet aan de borst wordt gevoed: ik heb te vaak gelezen dat een baby die een fles krijgt, recht op verwarring afgaat, dat hij loskomt en de borst thuis niet meer accepteert. Dat is misschien soms waar, maar het is vooral vaak heel onwaar.
Ik denk dat de tijd en energie die verloren gaan aan nadenken en piekeren over het voortzetten van het geven van borstvoeding sterk bijdragen aan het opgeven door moeders.
Wat mij betreft had ik de dag voor mijn terugkeer naar het werk geen voorraad, maar had ik mijn lichaam rustig en zonder stress voorbereid om er een te maken. Hoe? Ik maakte gebruik van het wakker worden van mijn baby om 3 uur 's nachts om, nadat ik hem een borst had aangeboden, aan de andere kant melk af te kolven. Zo heb ik mijn lichaam eraan gewend. Ik herhaalde de oefening bij het wakker worden om 7 uur. Het geheim is om regelmatig te zijn; neem elke dag op hetzelfde moment, altijd hetzelfde tijdstip, de tijd om je melk af te kolven. Ons lichaam is ongelooflijk, het geheugen is onfeilbaar en het ontwerp perfect: hoe meer je je borst leegmaakt, hoe meer melk je produceert. Let toch op overproductie die verstoppingen en mastitis kan veroorzaken!
Om een daling van de lactatie tijdens werktijd te voorkomen, Ik zorgde ervoor dat ik elke 3 uur mijn melk afkolfde.
In het begin kolfde ik af op het toilet, maar ik voelde me al snel slecht... Ik had een beetje het gevoel dat ik iets verkeerds deed, dat ik me verstopte en dat was eerlijk gezegd noch prettig noch hygiënisch! Ik had het geluk een collega tegen te komen die me zag, bewaartasje in de hand, op mijn tenen het toilet uitkomen, en zei “wat ben je aan het doen? Heb je niet gevraagd om een ruimte waar je rustig je melk kunt afkolven?”. Ik zal haar nooit genoeg bedanken, ze gaf me vertrouwen in mijn keuze en liet me ook beseffen dat ik het RECHT had om door te gaan met borstvoeding en dat ik me zeker niet hoefde te verstoppen.
Het regelmatig afkolven van melk gedurende de dag is, denk ik, een van de belangrijkste stappen als je je borstvoeding wilt behouden: blijf je lactatie stimuleren. Dit zorgt er niet alleen voor dat je baby kan profiteren van de melk die de dag ervoor is afgekolfd, maar je verzekert ook je productie.
Ik wil ook echt benadrukken dat het belangrijk is om jezelf te vertrouwen. En trots te zijn op wat je doet. Wees gerust over je keuze omdat het jouw recht is en je werkgever dat zou moeten begrijpen. Bovendien is de wet aan onze kant. De arbeidswereld verandert en veel vrouwen hadden ervan gedroomd om in onze schoenen te staan, ze hadden ervan gedroomd hun werk en moederschap te kunnen combineren. Geen enkele moeder is perfect en een flesje geven met jouw melk maakt je geen slechte moeder en SPOILER : in de meeste gevallen zal je baby de borst niet weigeren. Jij bent zijn toevluchtsoord, zijn steunpilaar, de persoon bij wie hij zich blijft nestelen en dat is, naar mijn mening, meer dan genoeg om vol te houden. Het zal niet elke dag makkelijk zijn, soms wil je opgeven, huilen of ontploffen en dat is NORMAAL!
Geen enkele terugkeer naar het werk na een bevalling is makkelijk; we staan voor een nieuw leven, we leren opnieuw leven, we ontdekken onszelf opnieuw. Mijn manager stuurde me onlangs dat borstvoeding bijna 1800 uur per jaar beslaat, terwijl een fulltime baan gelijkstaat aan 1950 uur. Het is extra werk! Maar het is het echt helemaal waard.
Ik vind het heerlijk om mijn werk af te ronden, de computer dicht te klappen, mijn baby weer te zien en haar mijn borst aan te bieden. We komen weer samen, we hebben elkaar gemist, ik vertel haar over mijn dag, ze kijkt me aan met haar grote ogen, haar hand op mijn borst, af en toe een paar glimlachjes; ik begrijp elke keer dat ik het goed heb gedaan om vol te houden.
Het is aan ons om elkaar te steunen, ons schuldgevoel weg te nemen en ervoor te zorgen dat een zogende mama die ook kiest om te werken de norm wordt!
Fijn dat jullie weer aan het werk zijn, lieve mama's <3
