Écrit par You&Milk - Bijgewerkt op 25 jul. 2024
Deze zin zou op zichzelf kunnen samenvatten hoe er in mijn leven als vrouw, als moeder, een voor was, maar vooral een na.
Elke vrouw is anders en benadert borstvoeding op haar eigen manier, door er vooraf over na te denken of door de dingen op zich af te laten komen, zonder verwachtingen.
Ja, er zijn vrouwen die zonder omwegen zeggen "voor mij is borstvoeding vanzelfsprekend, die vraag stelt zich niet eens." Maar toch, die vraag stelt zich... want hoe graag je het ook wilt, met al je moederliefde, soms helpt de natuur ons niet.
Onze krachten laten ons in de steek.
Ik ben niet zo iemand geweest en ik sta er volledig achter. Ik sta er achter omdat ik ervan overtuigd blijf (en dat is mijn persoonlijke mening) dat het juist door mezelf geen druk op te leggen "vooraf," ik mijn borstvoeding ben gelukt tijdens, en nu al bijna 16 maanden lang.
Er is NIET ÉÉN goed advies te geven over hoe je je borstvoeding moet voorbereiden.
Het was zo troostend en geruststellend voor mij om te zien dat mijn man zich inzette voor de kwestie van borstvoeding. Altijd zonder druk voor mij.
Weet je, ik heb een lief die zich heeft voorbereid op borstvoeding (ironisch, zul je zeggen, als je weet dat de toekomstige moeder die ik was niet eens wist of ze borstvoeding zou geven! Haha!), die veel over het onderwerp heeft gelezen.
Op geen enkel moment heeft hij tegen me gezegd: "Hoe dan ook Aurélie, het is duidelijk, je zult borstvoeding geven."
Hij wist juist dat de beste manier om mij te begeleiden, om me misschien te laten overwegen, er rustig over na te denken, was om me alle vrijheid te geven om die keuze te maken.
Borstvoeding is iets heel persoonlijks, je kunt erover praten van tevoren, met de toekomstige vader, met je moeder (ook al heeft zij niet borstvoeding gegeven!), je zussen, je vriendinnen, je naasten, je gynaecoloog,...
Borstvoeding mag niet het resultaat zijn van familiale of maatschappelijke druk.
Tegenwoordig doen we dingen vaak uit overtuiging, dat wel, maar soms ook onder de druk van een patroon (dat we perfect denken te zijn), een patroon dat vaak wordt verspreid door sociale media, althans door wat ze ons willen laten zien.
Ja, er zijn zeker welwillende accounts (gelukkig!), maar een toekomstige moeder die een beetje verloren is, onzeker, kan zich hulpeloos en onzeker voelen tegenover die beelden van de perfecte zogende moeder die sommigen kunnen uitstralen.
Jij bent het, en alleen jij, die het op het juiste moment zal weten, maar je zult de grootste steun nodig hebben van degenen van wie je houdt, vooral van de persoon die jouw leven deelt.
Ik wilde me daarvan bevrijden, en tijdens mijn zwangerschap keek ik maar heel weinig naar de accounts en blogs van zogende moeders.
Ik was meer bezorgd over het hebben van een rustige en risicovrije zwangerschap voor onze toekomstige baby girl.
Ik heb prenatale yoga gedaan, aquagym voor zwangere vrouwen (HET geluk om licht te zweven in het water, als je 20 kilo bent aangekomen!), reiki, meditatie, ontspanning,... alles wat met welzijn en loslaten te maken had.
Met de toekomstige vader hebben we ook haptonomie gedaan (ik zal er een artikel over wijden op de blog), wat ons zowel veel rust, emotie als heel mooie momenten met z'n tweeën, met z'n drieën heeft gebracht.
Het welzijn en de gezondheid van onze baby was DE prioriteit.
De kwestie van borstvoeding was minder "centraal" - maar niet minder belangrijk - omdat ze naar mijn mening later zou spelen, wanneer onze baby er zou zijn.
Dat heeft ons er niet van weerhouden om ons vooraf uit te rusten om de borstvoeding voor te bereiden door het kleine pakket voor de zogende moeder te kopen: borstvoedingspads, verzachtende crème voor eventuele (die er echt waren, dus bedankt klein tubeetje voor het verrichten van wonderen!) kloofjes, borstvoedingsschalen en -beha's.
Dankzij dat konden we zeggen: we zijn er klaar voor.
Wat 'grappig' is, is dat we op geen enkel moment overwogen of gedacht hebben om kunstvoeding te kopen, 'voor het geval dat', zoals sommigen zeggen.
Als ik dit schrijf, realiseer ik me dat al die kleine details eigenlijk signalen waren die me met een klein stemmetje zeiden "je bent er klaar voor, je weet het alleen nog niet".
Mijn eigen vanzelfsprekendheid in borstvoeding kwam met jou Thelma.
Wanneer wist ik dat ik zou gaan voeden?
En wel op het moment dat alles zo intens was dat niets rationeel was, op het moment van DE ontmoeting. Van onze ontmoeting met z'n drieën.
Het is gek hoe het moederinstinct, ja dat beroemde "ding" waar je geen woorden aan kunt geven, hoe het je in een fractie van een seconde temt, zonder je te veranderen, zonder je te verraden, nee, gewoon omdat het in je zat, en een klein wezen kwam het de vrijheid geven zich te uiten. Ik ben ervan overtuigd dat borstvoeding daar deel van uitmaakt. Het zit daar, diep in je of zo vanzelfsprekend als wat, en op het moment dat je baby je voor het eerst aankijkt, op het moment dat hij je warme en troostende borst zoekt, weet je het.
Toen Thelma werd geboren (ze moest met de tang geholpen worden, liefje...), ademde ze niet, dus we hadden haar maar een fractie van een seconde tegen ons aan om haar welkom te heten en te bekijken, want ze werd heel snel door de kinderarts verzorgd, op een paar centimeter van ons vandaan, wat ons in staat stelde tegen haar te praten, zonder haar uit het oog te verliezen, voordat we haar in onze armen sloten.
Haar papa was bij haar om haar gerust te stellen en te zeggen dat we straks met z'n drieën heel stevig in elkaars armen zouden liggen.
Toen kwam het moment waarop we haar kleine schreeuw hoorden, die je bevrijdt, die je de adem beneemt van de grootste opluchting van je leven.
De verloskundige, terwijl de gynaecoloog voor mij zorgde (hier bespaar ik je de details ;-)...), stelde me de vraag, die vraag "wilt u dat ik Thelma aan de borst leg, wilt u haar voeden?". Nou, zonder er zelfs over na te denken, zonder mezelf te zeggen "doe ik het wel of niet?", antwoordde ik "Oh ja!".
Niets was nog zoals vroeger en ik hield van dat gevoel van me volledig vertrouwen te hebben en zonder druk te zijn meegevoerd
En hier kan ik u vertellen dat de 9 maanden waarin ik me er niet echt mee bezig hield, plaats maakten voor de vanzelfsprekendheid van het moment: ik was gemaakt om jou te voeden Thelma, om dit met jou te delen.
Ik wist het niet, maar er zouden maanden van pure liefde beginnen, huid-op-huid contact, knuffelvoedingen, het troosten van verdriet, het stillen van de kleinste honger, laat in de avond of heel vroeg in de ochtend,…
Ja, ik wist het niet VANDAAG, maar hoe zou ik nu zonder kunnen leven? ...
#youandmilk #milkwithlove #allaitement #allaitementmaternel #breastfeeding #motherhood #révélation #allaiterlàoùleventnousporte #vêtementsallaitement #allaiter #allaitementandfamily #breastfeedingbrand #breastfeedingclothes
