Het project van de toekomst, het vierde kwartaal

Het "project van het Na de geboorte" door ©Flavia Nasio, BloomDoula

Het beroemde geboorteplan... U weet wel, dat plan waar iedereen het over heeft, dat langzaam bekend wordt binnen de kring van zwangere vrouwen, en zelfs die van vaders, die erbij betrokken worden door de verloskundige tijdens de consultaties in het laatste trimester van de zwangerschap: "Dus, heeft u uw geboorteplan voorbereid?".

Vaak kijkt het koppel elkaar aan, vraagt zich af: "wat is het, waar is het goed voor, maar hoe schrijf je het?!".

In een paar woorden, het geboorteplan dient om een dialoog te openen met het medische team, om een vertrouwensrelatie te creëren. Het dient ook om de dialoog met de partner te verfijnen: dezelfde vragen opnieuw stellen terwijl je meer informatie hebt gekregen, een ander perspectief en jezelf toestaan van mening te veranderen.

De doula maakt volledig deel uit van dit geboorteproject. Zowel in haar begeleiding bij het opstellen ervan, als in het feit dat het ook toelaat om aan het medische team het wens van de ouders te melden dat zij aanwezig is in de verloskamer. Die begeleiding bij het opstellen van het geboorteplan opent een discussie- en reflectiekader met de ouders over wat er concreet zal gebeuren in de verloskamer. Er vooraf over praten, samen met hen het verloop van de geboorte visualiseren, leidt tot vragen en zekerheden die gunstig zijn voor het bewust eigen maken van de bevalling.

En daarna? Daarna begint het leven binnen dit gezin, die vrouw die moeder wordt, voor de eerste keer, of opnieuw, maar nooit op dezelfde manier. Dat koppel dat uit balans raakt, waar ieder een plek moet vinden die hij niet kent.

Dat na, noemen we het postpartumperiode, het vierde trimester, de postnatale periode, de gouden maand, het kraambed... die half-duistere, half-lichte periode die net na de geboorte van uw kind begint, vanaf de uitdrijving van de placenta. Die 40 dagen, 6 weken, 3 of 6 maanden voor sommigen, 9 maanden voor anderen afhankelijk van culturen en familie tradities, die tegelijk prachtig en zo moeilijk zijn, en waar niemand over praat.

Dus om erover te praten, om het beter te beleven, vind ik het een goed idee om het even belangrijk te maken als het geboorteplan en het het project van het Na de geboorte te noemen.

Dat project van het Na de geboorte bespreken we vóór de geboorte, tegelijkertijd met het opstellen van het geboorteplan, parallel. Ja, want elke vraag binnen het geboorteplan zal een impact, een gevolg of een rol spelen in dat project van het Na de geboorte.

Het bestaat eruit om op dezelfde manier als het verloop van de geboorte, het verloop van de vragen die kunnen opkomen te bespreken. En die zijn zo talrijk!

Die moederlijke schuldgevoelens die opduiken terwijl we hadden beloofd dat er niets zou veranderen.

"Ik ben altijd onafhankelijk geweest, ik heb mijn leven geleid zoals ik wilde en nu zit ik vast met mijn baby die me voortdurend nodig heeft. Ik voel me verscheurd tussen de drang om weg te lopen, alleen te gaan wandelen... en mijn verantwoordelijkheid om hem te voeden."

Of: "Ik weet dat mijn baby mij nodig heeft om gevoed te worden, mijn contact, mijn geur. En het is mijn prioriteit om hem te geven wat ik weet dat hij nodig heeft. Ik voel me als een leeuwin die haar jong verdedigt. En ik verwaarloos mijn partner, ik ben soms agressief tegen hem. En ik neem het mezelf kwalijk..."

En tenslotte: "Tijdens mijn zwangerschap ben ik doorgegaan alsof er niets aan de hand was... en nu besef ik met hem in mijn armen dat hij misschien iets gemist heeft, of dat hij geleden heeft, en ik neem het mezelf zo kwalijk!"

Die zo sterke band met je baby, of juist afwezig.
"Ik ben een slechte moeder, ik hou niet van mijn kind."
Of: "Ik voel me waardeloos met mijn baby. Ik weet niet wat ik met hem moet doen, noch wat hij nodig heeft. Mijn moeder kan goed met kinderen omgaan, mijn partner ook. Echt, hij verdient mij niet als moeder..."

En gewoon weten dat het tijd kost om die band te creëren en dat het normaal is om niet meteen liefde te voelen, en dat het niet erg is. Dat het met de tijd komt.

En die overtuiging dat borstvoeding vanzelfsprekend, makkelijk, instinctief is, terwijl het soms zo moeilijk is. Dat je pijn hebt, dat je huilt bij de gedachte dat je baby wakker wordt. Maar dat je jezelf zegt dat je koste wat het kost moet volhouden...

"Maar waarom heeft niemand me gezegd dat het zo moeilijk is om je baby de hele dag en nacht aan de borst te hebben! Om je er volledig door opgesloten te voelen en door zijn behoeften. En dat gevoel van extreme verantwoordelijkheid dat alleen op mijn schouders rust..."

"Ik heb pijn als mijn baby drinkt. En ik weet niet wat ik moet doen, mijn partner ook niet... Ik wil gewoon dat het stopt. Terwijl mijn droom was om hem te voeden! Hoe hebben de anderen dat gedaan? Waarom heeft niemand me gewaarschuwd? Ik voel me een slechte moeder en zo machteloos!"

"Ik voel me zo alleen met mijn keuze om mijn baby te willen borstvoeden. Iedereen ontmoedigt me, en ze blijven me een flesje en industriële melkproducten aanbieden. Het is al moeilijk genoeg en dan moet ik ook nog vechten tegen mijn omgeving, waar iedereen lijkt te weten wat beter is dan ik."

En wat is dat voor afscheiding die 10 dagen later nog steeds doorgaat, of die weeën terwijl ik mijn baby aan de borst heb? Is dat normaal? En die aambeiencrisis die erbij komt naast mijn tepelpijn? Naar wie wend ik me, wie bel ik?

"Wanneer kan ik weer vrijen? Ik voel me helemaal niet klaar en trouwens, ik denk er niet eens aan, maar mijn partner wordt aandringend en dat zorgt voor spanningen. Hij begrijpt me niet."

En die vaders die hun plek zoeken... "Zou ik de luier kunnen verschonen, hem kunnen wassen? Het is de eerste keer dat ik een baby in mijn armen heb..."
“Hoe vind ik mijn plek terwijl zij wil borstvoeding geven? Hoe kan ik mijn vrouw helpen, terwijl zij degene is die de baby zal voeden?”
“Hoe leef ik de evolutie van mijn relatie in dit nieuwe gezin? Het lichaam van mijn partner zal veranderen, ik ben bang dat ik haar niet meer zal verlangen...”
“En hoe laat ik ze na een paar dagen achter? Hoe ga ik weer aan het werk? Zal ik dat echt willen?”

En die vermoeidheid die zich installeert en die we moeten temmen, zo groot en die ons overvalt en onoverkomelijk lijkt. Die vermoeidheid die ik moet doormaken.
“Mijn partner is weer gaan werken. Mijn familie is ver weg... en ik voel me zo alleen met deze baby die ik niet ken. Ik heb niet eens tijd om te eten of me te wassen.”

“Ik kan niet meer slapen... Ik heb het gevoel dat ik hem hoor huilen terwijl hij hier bij me is en slaapt... Maar ik niet.”

Al deze vragen, deze scenario's die onverwacht kunnen gebeuren, stel ik voor om ze voor de geboorte te bespreken, bij het opstellen van dit project van het Naderhand. Samen gaan we anticiperen, deze gebeurtenissen visualiseren. Alsof we een toneelstuk repeteren, de verschillende scènes spelen, en de mogelijke antwoorden en reacties vinden. U kunt alles bevragen wat u hoort over het nieuwe leven met een baby, alle verhalen.
De vooraf bedachte scenografie van deze postpartumperiode biedt psychische rust bij het creëren van de moeder-kind band. De moeder is dan meer beschikbaar voor haar baby, omdat ze weet wat er kan gebeuren. En de partner ook. Zij hebben deze informatie samen gekregen en beiden hebben de sleutels.

De komende stappen plannen, mogelijke moeilijkheden inschatten, zich voorstellen hoe het moederschap en uw relatie zullen zijn, zal u helpen deze fase van het ouderschap door te komen. Licht geven aan deze soms donkere periode, hoop bieden door te weten dat alles voorbijgaat, het onbekende zo comfortabel mogelijk maken.

De doula is er om u te steunen, om u te begeleiden in deze fase van uw leven als moeder, als ouders. Ik ben er gewoon en ik luister naar u en beantwoord uw vragen, waarbij soms andere opkomen. En u gaat op uw eigen tempo en volgens uw eigen keuzes en beslissingen verder.

Wanneer de baby er is, zult u de obstakels die zich voordoen overwinnen door uw eigen oplossingen te bedenken. En u zult uzelf verrassen! En u zult zich krachtig voelen, vertrouwend op uw instinct, want alleen u weet wat goed is voor uw baby.

Dit project van het Naderhand is een moment van reflectie om samen te delen naast het geboorteplan. Het zal u kracht geven, vertrouwen in uzelf en in uw relatie.

Flavia NASIO, BloomDoula

U begeleiden in het moederschap, in het ouderschap, uw vragen beantwoorden, soms andere laten opborrelen, luisteren naar uw vreugde en angsten zonder oordeel, er gewoon zijn, u informeren over de mogelijke keuzes, dat is mijn rol als doula.

De emotionele, praktische en logistieke steun en begeleiding die ik gedurende deze maanden bied, van het conceptieproject tot de geboorte en de eerste levensweken van de baby, helpt je vertrouwen (terug) te krijgen, te informeren, nieuwe denkrichtingen te openen en de verbinding te maken, zowel tussen moeder en baby als binnen het paar. Deze begeleiding stelt iedereen in staat om dit telkens unieke evenement zo goed mogelijk te beleven! Het is een aanvulling op je medische zorg.

Wordt je gezin groter? Ik help je je leefruimte te herorganiseren. Ik richt je huis in en verzorg je werkzaamheden.

Flavia Nasio is doula in Parijs.
Opgeleid aan het Instituut voor Doula-opleiding van Frankrijk, specialiseerde zij zich in de fysiologie van de geboorte bij Michel Odent en Liliana Lammers, in borstvoedingsondersteuning en in technieken zoals Spinning Babies, massage en Ritueel Rebozo.
Ook als architect begeleidt zij je bij de aanpassingen van je interieur, van ontwerp tot uitvoering van je werkzaamheden.

Wat is een doula?

Van het oude Griekenland tot het einde van de jaren 50 begeleidde de doula, ook wel 'vrouw die helpt' of 'wasseres' genoemd, vele moeders bij het baren van kinderen.
In 1973 verscheen de term doula in de VS. Het ontstaan van dit beroep komt overeen met de nieuwe behoeften van onze moderne samenleving: het bewust heroveren van zwangerschap en bevalling.
Een doula is iemand die jullie met welwillendheid kan begeleiden, jou en/of je partner, gedurende de hele zwangerschap, tijdens de bevalling en na de geboorte van jullie kind gedurende ongeveer 6 weken. Deze begeleiding is afgestemd op jullie behoeften, vindt plaats in aanwezigheid, continuïteit en als aanvulling op de bevallingsvoorbereidingen en/of de zorg die door verloskundigen wordt gegeven.

Een doula, voor wie?

Voor jou, moeder, vader of ouderlijk paar.
Voelen jullie je alleen staan bij vragen over de bevalling en de komst van jullie baby?
Willen jullie gesteund worden in de veranderingen die de geboorte met zich meebrengt (ouder worden, het paar, de rol van de vader, vrouwelijkheid, broers en zussen...)?
Willen jullie beter geïnformeerd worden om in staat te zijn na te denken over jullie geboorteplan, het kiezen van verschillende vormen van ouderschap, borstvoeding of niet, opvangmogelijkheden, enz.?
Willen jullie het beste babyverzorgingsmateriaal en het noodzakelijke hebben zonder te veel rommel?
Willen jullie ondersteund worden wanneer de dagelijkse organisatie moeilijk wordt (vermoeidheid tijdens de zwangerschap, bedrust en rustperiode, terugkeer uit het ziekenhuis, meerlinggeboorten, hervatting van het werk)?
Of gewoonweg omdat je geen tijd hebt...
Ik ben er voor jullie, aanstaande of ervaren ouders, om jullie te begeleiden, te ondersteunen via een vertrouwensrelatie en een welwillende luisterhouding.

#doula #postpartum #4èmetrimestre #leprojetdelaprès #allaitement #bloomdoula #flavianasio #youandmilk #maternité #parentalité